موقعيت و حدود جغرافياي شهرستان شيروان
گرم شدن هوا در بهار درمنطقه شيروان نسبت به ساير مناطق خراسان شمالي آهسته تر صورت مي گيرد زيرا در فروردين ماه متوسط درجه حرارتي ماهيانه 10 درجه سانتي گراد مي رسد. تير ماه گرمترين ماه سال را تشکيل مي دهد. درجه حرارت متوسط ماهيانه آن6/20+ درجه سانتي گراد است وهمچنين بيشترين درجه حرارت اين منطقه از 38+درجه سانتيگراد تجاوز نمي کند. درمنطقه شيروان برخلاف سايرمناطق خراسان زمستان مهمترين فصل بارندگي راتشکيل نمي دهد.زيرا در اين فصل4/86 ميلي متر بارندگي(31 درصد) و در بهار با8/90 ميلي متر( 8/32 درصد)و در پاييز با8/86 ملي متر (31 درصد)بارندگي سالانه را تشکيل مي دهند.مقدار بارندگي متوسطه سالانه منطقه شيروان درحدود278 ملي متر مي باشد. . بادهايي که عموماً منطقه شيروان را تحت تاثير قرار مي دهند, بادهاي صحراهاي شوروي هستند که بيشتر در جهت شمال شرقي- جنوب غربي مي وزندکه درزمستان بادهاي سردوخشک مي باشندو در فصل گرما نيز گرم وخشک هستند و در شيروان به باد آيش معروفند وباعث خشکي گياهان و زمينهاي زراعي درفصل گرما مي شوند و همچنين بادهاي ملايم ومرطوب درجهت غربي- شرقي ازطرف درياي مازندران مي وزند که درمحل به باد دولان معروف است و به علت وجود رطوبت موجب سبزي وخرمي گياهان مي گردد . وجه تسميه شيروان درمورد نامگذاري شيروان و اين که اصولا چرا به اين آبادي (( شيروان)) گفته مي شود , عقايدو نظرياتي وجود دارد که به ذکر سه مورد آن اشاره مي شود.
1-نام شيروان منسوب به نقش شيري است که شکل وشمايل آن در دامنه شمالي کوه اغزقاپوقلي که در امتداد شرقي کوه قراول چنگه مشاهده مي گردد. اين دو کوه درنزديکي وجنوب شهر شيروان واقع وکلا به شير کوه نيز معروف است. سنگهاي تشکيل دهنده شکل شير با ديگر سنگهاي کوه اغز قاپو قلي , ازنظر جنس ,نوع ورنگ متفاوت است وهر بيننده اي که اين وجه تمايز(( شکل شير)) را به وضوح مشاهده مي کند.
2- نام شيروان منسوب به شير باناني بوده است که در قرون گذشته در جنگلهاي منطقه شيروان به شکارو نگهداري شير اشتغال داشته اند.البته وجود درختان ارسي( سرو کوهي) درحال حاضر به صورت تک درخت دردامنه هاي کوههاي شيروان اين موضوع را تاييد مي کند. چون شيروان از نظر معنا((مرکب از شير+وان)) است که وان مساوي بان مي باشد يعني نگاهبان شيرها .
کوه اغزقاپوقلي وباغهاي چلو که شکل وشمايل شيربه وضوح درآن مشاهده ميگردد ووجه تسميه (نام شيروان) منسوب به اين کوه مي باشد.
3_درمنطقه شيروان به علت وفور باغهاي انگورو تهيه کشمش که يکي از محصولات عمده باغداران محسوب مي شود درسابق ساختن شيره خوراکي از انگور در تمام باغها مرسوم بود براي اين منظور احداث محل خاصي به نام شيره خانه لازم بود که اين شيره خانه هاي انگوري قسمتي به نام چرخ داشت که در زير آن ناودان قرار مي گرفت. انگور داخل چرخ ريخته مي شد و روي آن خاک مخصوص شيره انگور (شيره تور پاخ) مي ريختند و با پا زدن کارگرها انگورها را له مي کردند که آب انگور زلال شده را با حرارت دادن در ظروف چدني در روي دشت و جوشاندن , آن به انواع شيره خوراکي تبديل مي کردند و چون سقف اين شيره خانه ها ي انگوري در باغها از چوب و گل براي مقاومت بيشتر در برابر برف و باران به صورت شيرواني ساخته مي شد. عده اي از معمرين اين بناها شيرواني گونه را وجه تسميه شيروان مي دانند.
البته با توجه به متون و اسناد تاريخي و قبور زرتشتي و آثار قديمي که در بخش جغرافياي تاريخي بطور مشروح به آن اشاره خواهد شد , شيروان يکي از آباديهاي قديمي خراسان و وجه تسميه آن همان نقش شير سنگي در دامنه کوه اغزقاپوقلي شيروان است.
